.

این دو گانه بودن تاریخ میلادی و شمسی رو دوست دارم. یکی رو مبدا تغییر میگیرم و یکی رو مبدا تحویل. خوش میگذره هم. هر چیزی که دو ماه و بیست روز ارزش انجام داشته باشه، می ارزه که ادامه پیدا کنه. زمان سنجیدن هام اکثرا به میلادی می افته. دارم حالا به خود این ساله ام نگاه میکنم و تعجب میکنم از این همه تفاوت. نه که قرار بوده باشه فرقی رخ نده، اما اون حساب شده تر شدن رفتارها، اون کمی مکث کردن قبل عکس العمل، اون بخشی که اول به قدر کافی صبر میکنم و بعد خشم رو سر دیگری میریزم - حالا مگر در مواقع خاص - تمام اینها برام هنوز خیلی جدیدتر از اون هستند که به صورت عادتی انجام بشن. حاصل همین سه چهار سال اخیر هستند همه. 

من بیننده ی خوبی هستم. این رو خیلی وقته میدونم. شنونده ی خوبی نیستم هنوز اما. یعنی هر وقت اراده میکنم میتونم به قدر نیازم روی چیزی یا کسی دقیق بشم اما به زمان بندی مورد نظر خودم. شنونده ی خوبی نیستم. وقتی آدم روبروم میخواد حرف بزنه یا نیاز داره دیده بشه، خیلی وقت ها من حواسم جای دیگه ایه. این باشه هدف سال جدیدم. حتی باشه هدف ده ساله ی نو. بهتر شنیدن. یا حتی شروع به شنیدن کردن.