...
...
عرضم این است که دویدن یا از روی اشتیاق است یا از روی ترس. یا می‌دوی که برسی، یا می‌دوی که نرسند. عرضم این است که هدیه که منتظر است، دارد می‌دود. خوب هم می‌دود. با اشتیاق هم می‌دود. بگذار بدود. رسید، رسید، نرسید هم نرسید. زیباتر از این دویدن چیست؟ ترسناک‌تر از آن ندویدن چه؟
دختر، بدو. بذار باد بخوره به صورتت.
No comments:
Post a Comment