Monday, April 11, 2022

از خلال نامه‌ها

...
...
...
عرضم این است که دویدن یا از روی اشتیاق است یا از روی ترس. یا می‌دوی که برسی، یا می‌دوی که نرسند. عرضم این است که هدیه که منتظر است، دارد می‌دود. خوب هم می‌دود. با اشتیاق هم می‌دود. بگذار بدود. رسید، رسید، نرسید هم نرسید. زیباتر از این دویدن چیست؟ ترسناک‌تر از آن ندویدن چه؟

دختر، بدو. بذار باد بخوره به صورتت.

No comments:

Post a Comment

از خیال

نود و سومین شب بعد از نبودن بچه، دختر یاد گرفته جای خواهر رفته‌اش بخوابه. عمیق‌ترین شکل سوگواری که در زندگیم شاهد بودم و خوندم رو توی این سه...