Monday, October 4, 2021

در نهایت

 یک جایی ام بغل تمنای شدید «لطفا کسی را نبینم» یا «لطفا کسی زنگ نزند» یا «لطفا فراموشم کنید». همان کنارها. از خستگی در حال شکستن.

at

1 comment:

  1. UnknownOctober 5, 2021 at 12:23 AM

    جایی برای پنهان شدن میان آدم ها. لابلای کتاب ها و شعرها

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)

افتخار

کم خوابیدم دوباره. یکی از برج های روبروی خونه، حوالی پنج صبح از طبقات بالاش روشنی شروع شد که پایین بیاد. روی خونه به سمت جنوب غربیه. نه ماه ...

  • به جان
    حالا سه سال از انفجار بیروت میگذرد.
  • سازه
    «... برخوردم با زمان تغییر کرده و تسلیمش می‌شوم.» عبور از دیوارها مارینا آبراموویچ
  • .
    حال غریب داره خودش رو می‌کشه روی تمام روز. همه چیز سخت شده. نوشتن هم.