Saturday, May 1, 2021

ترجیح

برگشته‌ام به لاک زدن و همان همیشگی شده‌ام. لاک‌های زخمی‌. رنگ‌های جا به جا پریده. رنگ سرد سمت راست. رنگ گرم سمت چپ. ناامیدی حاصل از حیات تا به اینجا خودش را کشیده. در این عدم تمایل به ایجاد نظام. در این پذیرش پررنگ مرگ. در همان «زندگی بیهوده‌تر از آن است که» همیشگی.

No comments:

Post a Comment

از خیال

نود و سومین شب بعد از نبودن بچه، دختر یاد گرفته جای خواهر رفته‌اش بخوابه. عمیق‌ترین شکل سوگواری که در زندگیم شاهد بودم و خوندم رو توی این سه...