آغاز

نگرانیم از اینه که یه شهروند معمولی در یه کشور پایین تر از حد معمولم که مهارت هام به سرعت دارن قابلیت پول سازیشون رو از دست می دن. نگرانی مالی فلج کننده است و فکر می کنم دارم به سرعت فلج میشم.

شروع کردم به یادگرفتن پایتون از اینجا و فوتوشاپ از اینجا. امیدوارم انقدر پیش ببرمشون که تموم شه. همه ی زندگیم سعی کردم در بند اعداد نباشم و هستم. نمیشه نباشم. 

از این روزهای ایران دارم غصه می خورم. با سر داریم سقوط می کنیم و می دونم هر بار کشور پایین میره، منم بیشتر به فنا میرم. نمی دونم چه کنم.

متاسفانه روزهای تاریک و بی امیدی هم شده.