طوفان و چنار

دوست داشتن آدم ها حال من رو خوب میکنه. دوست داشتن آدم ها فارغ از اینکه متقابل چقدر جواب میگیرم. دیروز روبروم نشسته بود و می گفت تو این زمستون خیلی حالت بد بود. این رو نه فقط از این رفیق که از خواهری و از چندین نفر دیگه هم شنیدم. گفت خیلی حالت بد بود و حالا اما خیلی فرق کردی. صدات فرق کرده حتی. توی نگاهت هم آرامشه. گفت برام مهم نیست عاملش چیه. فقط لطفا حفظش کن. برای من که رفیقتم سخته دیدن اون حالت. میشه برنگردی؟ میشه همینطور بمونی؟
دوست داشتن آدم ها حال من رو خوب می کنه. دوست داشتنی که بدونم بار روی شونه هاشون نیستم. همین صرف ِ دوست داشتن. میدونم آدم حتی به هورمون هایی از این جنس هم اعتیاد پیدا می کنه. میدونم حال سالمی نیست. یا شاید هست. شاید اعتیاد به اون بدی که بهمون قبولوندن هم نباشه.