Tuesday, July 3, 2018

آرشه

جوری باد میاد و جوری رها رها رها منم که میتونم از همین حضور نیم بندم در جهان آدمها هم موج بزنم و کوچ کنم. بخار شم. محو شم و این بار به تمامی.
وسوسه اش کشنده است.
at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

.

«مگر چقدر احتمال دارد اوضاع از این بدتر شود؟»

  • .
    نگاه می‌کنی و میبینی همه چیز رو پاک کردی. محو کردی. هیچ ردپایی نمونده. هیچ یادی هم. حالا چی اسماعیل؟
  • ./.
     از این همه گریه کردن خسته ام.
  • حرف‌های قبل از خواب
    کاش یک شیوه‌ی درست تشکر یاد بگیرم. باید تشکر کنم و کلمات کافی نیستند.