Saturday, December 22, 2018

هیچ وقت به اومدن مهمون به خونه ام عادت نکردم. هیچ وقت به اومدن بچه ها به خونه ام عادت نمی کنم. هنوز حضورشون معجزه است. هنوز اینکه من خونه دارم و میتونم میزبانشون باشم معجزه است.
at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

.

«مگر چقدر احتمال دارد اوضاع از این بدتر شود؟»

  • .
    نگاه می‌کنی و میبینی همه چیز رو پاک کردی. محو کردی. هیچ ردپایی نمونده. هیچ یادی هم. حالا چی اسماعیل؟
  • ./.
     از این همه گریه کردن خسته ام.
  • حرف‌های قبل از خواب
    کاش یک شیوه‌ی درست تشکر یاد بگیرم. باید تشکر کنم و کلمات کافی نیستند.