Saturday, February 2, 2019

باید بتونم فشار روی خودم رو، روی تنم رو کم کنم. حجم نگرانی، حجم استرس و حجم دلواپسی جوری با سرعت داره تحلیلم میبره که گاهی می ترسم از این چاله نتونم خودم رو خارج کنم.
at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

.

«مگر چقدر احتمال دارد اوضاع از این بدتر شود؟»

  • .
    نگاه می‌کنی و میبینی همه چیز رو پاک کردی. محو کردی. هیچ ردپایی نمونده. هیچ یادی هم. حالا چی اسماعیل؟
  • ./.
     از این همه گریه کردن خسته ام.
  • حرف‌های قبل از خواب
    کاش یک شیوه‌ی درست تشکر یاد بگیرم. باید تشکر کنم و کلمات کافی نیستند.