پیچ رو رد کردم و یک دفعه ارتفاع کم شد. افتادم بین دوتا مسیر کوه و باریک شد راه. ظلمات. نه قدرت نور شهر و نه نورهای کمکی ایستگاه بالا و پایین می‌رسید به تاریکی
سرم رو بلند کردم و چرخیدم رو به عقب و آسمون رو نگاه کردم که پر ستاره شده بود. انگار یک عالمه شمع روشن کرده باشی. خندیدم. محکم فوت کردم رو به آسمون.
No comments:
Post a Comment