Friday, October 25, 2019

مهر رو با بوسیدنش تموم کردم. زیر بارون. سر کوچه ی محل کارش. کلمه ها قبلا مهربون تر بودند. الان شبیه یه چسب میمونن که ازشون کمک میگیرم تا فراموش نکنم. تا یادم نره.
 کاش یادم نره.
at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

.

«مگر چقدر احتمال دارد اوضاع از این بدتر شود؟»

  • .
    نگاه می‌کنی و میبینی همه چیز رو پاک کردی. محو کردی. هیچ ردپایی نمونده. هیچ یادی هم. حالا چی اسماعیل؟
  • ./.
     از این همه گریه کردن خسته ام.
  • حرف‌های قبل از خواب
    کاش یک شیوه‌ی درست تشکر یاد بگیرم. باید تشکر کنم و کلمات کافی نیستند.